Chychła Zygmunt

Zygmunt Chychła (ur. 5 listopada 1926 w Gdańsku, zm. 26 września 2009 w Hamburgu) – bokser, zdobywca pierwszego po wojnie złotego medalu olimpijskiego dla Polski.

Treningi rozpoczął w 1939 w polskim klubie Gedania. Po rozpoczęciu wojny został przez władze niemieckie pozbawiony obywatelstwa gdańskiego, a w 1944 przymusowo wcielony do Wehrmachtu. We Francji zdezerterował, po czym trafił do 2 Korpusu Polskiego gen. Andersa we Włoszech. Do Polski wrócił w 1946.

W 1947 debiutował w bokserskiej reprezentacji Polski u samego Feliksa Stamma. W 1948 pojechał na igrzyska olimpijskie do Londynu, gdzie dotarł do ćwierćfinału.

W 1951 w Mediolanie zdobył mistrzostwo Europy. W Plebiscycie “Przeglądu Sportowego” został wybrany najlepszym polskim sportowcem roku.

Na kolejnych igrzyskach w Helsinkach w 1952 zdobył złoty medal, wygrywając w finale z reprezentantem ZSRR Siergiejem Szczerbakowem. W drodze do finału zwyciężył mistrza olimpijskiego z Londynu i mistrza Europy z Oslo Júliusa Tormę (Czechosłowacja). W tym samym roku ponownie wygrał Plebiscyt “Przeglądu Sportowego”.

Po powrocie z Olimpiady dowiedział się, że jest chory na gruźlicę. Postanowił wycofać się ze sportu, jednak polskie władze sportowe nie chcąc aby zawodnika zabrakło na Mistrzostwach Europy w Warszawie 1953 wprowadziły go w błąd, twierdząc, że choroba się cofnęła. Chychła wystartował w mistrzostwach, zdobywając złoty medal. Wskutek braku leczenia u sportowca rozwinęła się gruźlica, która spowodowała sporą jamę w płucach. Załamany, zakończył karierę sportową w 1953 roku. W 1972 roku wyemigrował do Niemiec.

Wystąpił 17 razy w reprezentacji Polski, 15 walk wygrał i 2 przegrał.

Stoczył 263 walki, 241 wygrał, 10 zremisował i 12 przegrał.

W 2003 Rada Miasta Gdańska przyznała bokserowi tytuł Honorowego Obywatela Miasta.

Zygmunt Chychła zmarł w Domu Seniora w Hamburgu.

Rok 2014 Polski Związek Bokserski nazwał rokiem Zygmunta Chychły.